Heel soms zijn er van die momenten dat alles klopt in een film. Verhaal, muziek, kleur, beelden, acteurs. Zo ook bij deze mythische film van John Sturges uit 1958, naar een verhaal van Ernest Hemingway, dat zich afspeelt in het pre-Castro tijdperk op Cuba. Vooral in gerestaureerde vorm zijn dit soort oude Hollywoodfilms een ware lust voor oog en oor. Met Spencer Tracy in topvorm in een van zijn laatste optredens.
Rond 1900 schrijft mijn opa, Jan de Greef, in regelmatig handschrift, als eerste zin: “Een weefsel is een regelmatige verslingering draden, die zich in een vlak laat uitstrijden. De regels volgens welke de draadverslingeringen geschiede vat men samen onder den naam van bindingsleer.”
Hij was toen rond de twintig en volgde een opleiding aan de Textielschool in Eindhoven. Talloze patronen illustreren zijn tekst. Het cahier is prachtig bewaard gebleven dankzij mijn tante.
Lang heb ik mij afgevraagd waarom dit plaatjesboek toch zo’n grote indruk op mij als achtjarige maakte, dat ik het niet vergeten kon. De plaatjes, voor- en achterin het boek, moest je er zelf in plakken, stonden gebrand op mijn netvlies. Ik dacht dat het deel uitmaakte van de serie: “Wereld in beeld”, maar onlangs ontdekte ik dat de ware titel “Encyclopedie in zegels” was, met als onderwerp “Wonderen der natuur”. Via Marktplaats vond ik een tweedehands exemplaar en de schok der herkenning was groot. Alsof je na vele jaren een oude bekende ontmoet. Elk plaatje kon ik mij nog precies herinneren. Bovendien merk ik dat elk onderwerp uit dit boek nog altijd mijn warme interesse heeft: prehistorie, kometen, meteoren, poollicht, zonsverduistering, grotten, piramides, diepzee, vulkanen, geisers, tsunami’s en onweersstormen – alles komt voorbij in dit onvolprezen educatief meesterwerkje, geschreven door Anne Terry White en werkelijk práchtig geïllustreerd door George Solonevich. De eerste druk van het album werd in 1960 in New York uitgegeven door Golden Press.
Nu in de filmhuizen: een unieke samenwerking tussen Oscarwinnaar Michael Dudok de Wit (“Father and daughter”) en de fameuze Japanse animatiestudio Ghibli, getiteld: ”The red turtle”. Een parabel over leven en dood, natuur en mysterie. Verrassend dat een dergelijke film nog mogelijk is in deze harde commerciële tijden. Poëtisch en spannend tegelijk. Op “NPO gemist” is een boeiende documentaire te bekijken over het productieproces. http://www.npo.nl/2doc-het-verlangen-van-michael-dudok-de-wit/05-07-2016/VPWON_1207214 Bekijk hier de trailer: https://www.youtube.com/watch?v=y3uYequDQqc
De gimmick van stereoscopie fascineert al sinds de 19e eeuw het publiek. Het blijft wonderlijk om diepte te ervaren in een stilstaande afbeelding op een plat vlak, en eigenlijk zijn 3D plaatjes veel leuker om te bekijken dan 3D films. Laatst ontdekte ik dat de rechten op Saywers Viewmaster (rechts), die tot op de dag van vandaag als speelgoed verkocht werd, zijn opgekocht door (hoe kan het ook anders) Google. Zij brengen nu de cardboard VR viewer (links) op de markt die je zelf in elkaar zet en waarin je je mobiel kunt stoppen om apps af te spelen met stereoscopische animaties. Een soort ”poor mans” Samsung Gear VR bril dus.
