In Museum Voorlinden in Wassenaar kun je momenteel het werk bewonderen van de Amerikaanse schilder Wayne Thiebaud. Ver in de negentig schildert hij nog altijd zijn prachtige kleurrijke taferelen, variërend van cakejes tot stadslandschappen, in een unieke smeuïge stijl. Zijn landschapsschilderijen hebben mijn voorkeur.
Van 8 maart t/m 3 juni 2018 herbergt het Rijksmuseum een schitterende verzameling manshoge portretten, daterend van Tudor Engeland tot het naoorlogse Europa. Ijdele vechtersbazen en intrigerende vrouwen, geschilderd door beroemde namen, bezorgen je een adembenemende reis door de tijd. Het worden uiteindelijk échte mensen, die na de tentoonstelling nog lang in je geheugen gebrand staan.
Een van die vele haast vergeten Amerikaanse illustratoren van decennia geleden is Carl. G. Evers. Een specialist in maritieme platen en ook met drukke stadsbeelden wist hij goed raad. Altijd leerzaam en fijn om dit werk weer eens te zien. De onderstaande sleepboot illustratie is gemaakt met aquarel en gouache. Voor de golven maakte Evers van tevoren minutieuze schetsen.
Charles M. Schulz behoorde tot de beste stripauteurs die er zijn. Zijn subtiele humor vind je tegenwoordig nauwelijks terug in gagstrips. Om dit niveau jarenlang vol te houden moet je ook haast een genie zijn. Deze prachtige strook uit 1968 is geen uitzondering.
Mijn stukgelezen Prismapocket (linkercover) uit de jaren zeventig van de klassieker “Fahrenheit 451”, geschreven in 1953 door auteur Ray Bradbury. Een toekomstroman over een totalitaire maatschappij waarin de brandweer alleen nog dient om boeken te verbranden, ongehoorzame burgers worden nagezeten door een elektronische hond en de burger in slaap wordt gesust met interactieve spelshows op levensgrote tv-schermen (Hoezo visionair?). Nu is er een Nederlandse vertaling, verschenen in een gloednieuwe uitgave. Een fantástisch boek!
