Zo in het zicht van een nieuw jaar dacht ik opeens aan een betoverende documentaire uit 2016 die ik afgelopen jaar pas tegenkwam. De film vertelt aan de hand van voornamelijk ‘found footage’ (oud herontdekt filmmateriaal) de geschiedenis van de verlaten stad Dawson City, van de Klondike Gold Rush tot aan onze tijd. Enkele decennia geleden werden 533 nitraat filmrollen ontdekt in bevroren grond onder een oude schaatsbaan. Ze bevatten talloze verloren gewaande beelden die digitaal zijn gereconstrueerd. Dat leidde in de handen van filmmaker Bill Morrison en ondersteund door een prachtige muziekscore tot een betoverende tijdreis, met aan het einde een wonderlijke twist naar onze huidige tijd.

Deze omslag van het Amerikaanse blad “Collier’s” uit 1955 laat ons een vrolijk Brits koningskind zien die decennia later de vraag rechtsboven op deze cover meer dan waarmaakt. Na je 77e ben je zeker niet te oud voor een baan, dat wordt tegenwoordiger wel duidelijk.

In een nalatenschap vond ik deze keurig bewaarde folder uit het begin van de jaren zestig, gewijd aan de Italiaanse stad Mantua. De doelgroep is de internationale toerist, en het hoge niveau van informatie en cartografie laat zien dat er zeker niet gemikt werd op het toerisme van resorts en patatkramen. In de reispapieren van elke busreiziger vind je bijvoorbeeld nog de persoonlijke gegevens van al je medereizigers, tot aan het telefoonnummer toe. Ik hoor een cynische schaterlach klinken vanuit de 21e eeuw…

Het Britse blad New Scientist geeft geregeld zogenaamde Essential Guides uit; specials over allerlei wetenschappelijke onderwerpen zoals The nature of Reality, Einsteins Universe, Life on Earth, en het onlangs verschenen, enorm boeiende nummer over bewustzijn: Consciousness. Zo ben je als lezer weer snel op de hoogte van het laatste onderzoek, dankzij deze grafisch perfect vormgegeven collector items. Het enige dat nog ontbreekt zijn goeie vertalingen voor gebruik in het Nederlands onderwijs.

Lang voordat we ons zorgen maakten om onze vervuilde atmosfeer mocht je nog onbezorgd zingen over het vooruitzicht op verre einders en exotische bestemmingen. Maar eigenlijk gaat het hier om het fenomeen ‘singeltje’. Het kleine broertje van de LP. Bestaat het nog? Of is de naam net zo uitgestorven als de begrippen ’45-toeren’, ‘sensurround’, ’telefoontoestel’, ‘beeldbuis’, ‘Walkman’ en ‘Tyrannosaurus Rex’.

“Once I get you up there
Where the air is rarefied
We’ll just glide
Starry-eyed
Once I get you up there
I’ll be holding you so near
You may hear
Angels cheer, ‘cause we’re together”