21 juni t/m 9 september 2012 komt de uitgebreide tentoonstelling over een van de meest invloedrijke regisseurs van de 20e eeuw: Stanley Kubrick (1928-1999) in Eye, Amsterdam. Kubrick is het genie achter films als Spartacus, 2001: A Space Odyssey, A Clockwork Orange, Barry Lyndon en The Shining. Kubricks films zijn zowel uit technisch als artistiek oogpunt verbluffend. Inhoudelijk zocht hij vaak de controverse op. De tentoonstelling is een coproductie met het Deutsches Filmmuseum in Frankfurt en toont scenario’s, storyboards, setmodellen, echte props en kostuums plus fragmenten van de uiteindelijke films en documentaires. Ik zag deze tentoonstelling in 2007 in Gent, maar kwam ogen te kort: tijd voor een herkansing dus.

“Frankrijk verloor twee van zijn beste tekenaars, verenigd in één man”. Woorden van die strekking sprak de Franse cultuurminister Frédéric Mitterand na het overlijden van striptekenaar/kunstenaar Jean Giraud, in maart 2012. Groot geworden in de gouden jaren van het Europese beeldverhaal werd hij aanvankelijk beroemd als tekenaar van de westernstrip “Blueberry”. Daarna was Giraud in 1974 een van de oprichters van uitgeverij Les Humanoïdes Associés, uitgever van het legendarische blad “Métal Hurlant” waarin hij onder het pseudoniem Moebius de wereld veroverde met prachtige, poëtische strips in pen en aquarel. Ontelbaar veel jongere tekenaars trachtten hem te evenaren en Girauds vormgeving bepaalde de belangrijkste s.f. films uit Hollywood vanaf de jaren ’80. Hij laat honderden tekeningen na (Giraud tekende enorm snel) en wordt door velen beschouwd als de tweede grote stripvernieuwer na Hergé.

In 1989 kochten wij onze eerste computer: de Macintosh LC II van Apple. Een pc met een primeur: een kleurenbeeldscherm. Met de eerste versies van Illustrator, Photoshop en QuarkXpress als software. Het was best lastig om er mee te werken. Heel wat slapeloze nachten volgden uit vrees dat ik het apparaat onherstelbaar had beschadigd. Vandaag nauwelijks nog voor te stellen als ik zie hoe vanzelfsprekend de Mac is geworden. Aanvankelijk dacht ik dat de grens van het mogelijke op computergebied snel bereikt was. Om vervolgens te constateren hoe die grens iedere keer weer doorbroken werd. Tegenwoordig geloof ik dat (bijna) alles kan! De digitale revolutie bracht ook een nieuwe invalshoek met zich mee tegenover de traditionele manier van tekenen en schilderen. Waar je vroeger een hele studioruimte voor nodig had, zit nu in een klein kastje. Maar verf, potloden, penseel en papier verliezen hun magie nooit.