Het lijkt een stoffig onderwerp maar niets is minder waar: vorige week zijn vier nieuwe en onbekende brieven van Belle van Zuylen (1740-1805) online gepubliceerd. Ze werden onlangs per toeval ontdekt in het archief van de familie Beelaerts van Blokland. In 1994 verscheen een zeer boeiende biografie over deze bijzondere vrouw, geschreven door Pierre en Simone Dubois, evenals diverse uitgaven van al haar brieven. Ze correspondeerde zowel met zeer beroemde als onbekende tijdgenoten en in haar brieven komt het verleden van Europa rond de roerige dagen van de Franse Revolutie tot leven alsof het nog maar gisteren was. Belle stond al in haar eigen tijd bekend als een uiterst intelligente vrouw die zich door niemand de wet liet voorschrijven. Haar manier van schrijven was, en is nog steeds, bondig en helder, zonder veel toeters en bellen. Ook is ze over veel onderwerpen haar tijd ver vooruit en daarom, meer dan tweehonderd jaar later, nog steeds leesbaar en actueel. http://www.gahetna.nl/actueel/nieuws/2012/brieven-belle-zuylen-nu-online-te-lezen

De Amerikaans-Duitse kunstenaar Lyonel Feininger (1871-1956) begon aan het begin van de 20e eeuw als cartoonist en striptekenaar. Zijn originele strips “Wee Willie Winkie’s World” en “The Kin-der-Kids”, gepubliceerd in de “Chicago Tribune” in 1906, kregen wereldfaam. Vervolgens werd hij als kunstschilder lid van de groep “Blaue Vier”, samen met Klee, Kandinsky en Javlensky en daarnaast docent aan het Bauhaus in Weimar, totdat hij voor de nazi’s moest vluchten naar Amerika. Daar steeg zijn roem als abstracte schilder verder. Zoon Andreas Feininger (1906-1999) werd een legendarische pionier in de moderne fotografie.

“Toste en Hove, samen met Fredbjørn richtten deze steen op ter nagedachtenis aan Asser Saxe, hun kameraad, een zeer nobele kerel. Hij stierf als de grootste vrijheer onder de mensen; hij bezat een schip samen met Arne.” Een fraaie steen met runenschrift, uit de collectie van het Moesgard museum in het Deense Højbjerg, toont de kracht die deze (meer dan duizend jaar oude) inscriptie zelfs in onze tijd nog uitstraalt.

De reizen naar de maan. Naar mijn mening een cruciale omslag in het zelfbewustzijn van de mensheid. Hét bewijs dat problemen kunnen worden opgelost als er gezamenlijk de schouder onder wordt gezet. Belangrijker nog: de impact van beelden. Ik herinner de verbijstering vanwege foto’s van de Aarde, genomen halverwege de reis. Nooit eerder had iemand de kwetsbare Aarde van zo’n verre afstand op scherpe foto’s kunnen bewonderen. Op school werd er tijdens de lessen vaak over gesproken. Toen in mei 1969 tijdens de laatste testvlucht naar de maan (met de eerste tv-beelden in kleur) de Apollo 10 capsule door de bemanning ”Charley Brown” werd genoemd en de maanlander ”Snoopy”, hoorde ik ook voor het eerst van de in Amerika populaire  strip ”Peanuts”. Hieronder de ontwerpfases van de Lunar Module, de z.g. LM, die een slimme combinatie vormde met de Apollo capsule.