Het Verenigde Koninkrijk was ooit een bakermat van populaire science fiction in allerlei vormen. Niets was zo geheimzinnig en smaakte naar meer als het zien van de tv-series uit het begin van de jaren ’60 van Gerry Anderson (1929-2012), met voor die tijd state of the art speciale effecten. Op wazige zwart-wit televisies, waarvan de goede ontvangst afhing van de weersomstandigheden. Een tijd waarin je geduld vier weken op de proef werd gesteld voor weer een nieuwe aflevering. En als je hem mistte, was het voorbij. Geen video, geen uitzending gemist, geen YouTube.

In de wereld van het beeldverhaal is Frits Jonker al meer dan 25 jaar bekend als zogenaamde ‘letteraar’. Een letteraar tekent met een uniek handschrift de teksten in de balloons van stripverhalen, meestal na vertaling. Nu ook dit ambacht aan de druk van de digitale inquisitie ten prooi valt, mag de kunstliefhebber in zijn handjes klappen. Want Frits heeft naast een omvangrijke muziekkennis ook een scherp oog voor ongewoon beeldmateriaal uit heden en verleden. Het zijn niet alleen kalligrafische pareltjes die Frits maakt. Ook portretten, collages en deze fascinerende, op glas in lood lijkende, montages van tijdschriftfoto’s zijn van zijn hand.  Stel je het invallende licht voor als dit ontwerp een echt venster zou zijn! Zijn website http://showcase.thebluebus.nl vind je in de inspiratieladder op deze site.

Als er een boek is dat mij rond mijn 20e geraakt heeft, is het wel ”Arthur, koning voor eens en altijd” (The once and future king). Een verzameling bewerkingen uit de jaren ’50 van door Sir Thomas Malory (c.a. 1405-1471) op schrift gestelde sagen met de titel “De Morte d’Arthur”. Op unieke wijze heeft White deze bewerkt tot een modern episch verhaal over jeugd en overmoed, ouderdom en teleurstelling, beschreven met veel humor en lak aan conventies. En enorm goed gedocumenteerd. White was immers de auteur van “The Goshawk” (De havik) en dat is weer een erg ontroerend persoonlijk dagboek over de relatie tussen mens en dier. In zijn nalatenschap vond men in de jaren ’70 ”Het boek Merlijn”, een prachtige afsluiting van de verhalencyclus over de mythische koning Arthur. Het is onbegrijpelijk dat de boeken van T.H. White (en hun vertalingen door Max Schuchart) nauwelijks verkrijgbaar zijn. Wel tekenend voor onze tijd.

Voordat Andy Warhol als een meteoor doorbrak in de wereld van de moderne kunst, verdiende hij zijn brood met mode- en reclame-illustraties. Voornamelijk jonge mensen en katten figureerden in deze werken. Zo’n  300 tekeningen waren in 1990 geregistreerd en opgeborgen in de archieven van de Warhol Foundation. Er ver-scheen enkele jaren later in Duitsland een boek over een deel van de collectie en ook een kalender. Daarna bleef het lang stil. Momenteel staan de monotypeachtige illustratietechnieken van Warhol weer volop in de belangstelling en toont het Teylers museum in Haarlem, van 1 juni t/m 1 september 2013, ruim 50 van deze tekeningen in het Prentenkabinet.

In maart van dit jaar werd ze 100 jaar, de Japanse kunstenares Toko Shinoda. Met minieme middelen, inkt en penselen, lithografie, maakt ze al een leven lang variaties op abstracte penseelstreken. In al hun eenvoud kunnen ze je diep in het hart raken. In haar eigen woorden: “Certain forms float up in my mind’s eye. Aromas, a blowing breeze, a rain-drenched gust of wind…the air in motion, my heart in motion. I try to capture these vague, evanescent images of the instant and put them into vivid form.”