Een van de mooiste vondsten die ik ooit op een rommelmarkt deed, was dit fraaie boekje uit 1967 van Winnie de Pooh. Het gaat om de vertaling door Nienke van Hichtum (pseudoniem voor Sjoukje Maria Diderika Troelstra- Bokma de Boer, 1860-1939), de bekende Friese kinderverhalenschrijfster van o.a. “Afke’s tiental” en verzamelaar van volksverhalen. Ze was ook een tijdlang getrouwd met Socialisten voorman Pieter Jelles Troelstra.
Het boekje is fraai ingebonden met een linnen omslag en is zichtbaar gedrukt met loodzetsel, een vergeten druktechniek.

Aan het begin van de 19e eeuw maakte de Zwitserse karikaturist Rodolphe Töpffer (1799-1846) een satirische strip getiteld “Histoire de Mr. Vieux Bois”. Een hilarische opeenvolging van de mislukte zelfmoordpogingen van een mannetje die uiteindelijk toch leiden tot een happy end. Algemeen beschouwd als de voorloper van de krantenstrip, omdat het verhaal in sequenties van beelden met bijbehorende teksten verteld werd, en niet in een opeenstapeling van losstaande cartoons. Töpffers strip was oorspronkelijk bestemd voor een kleine vriendencirkel, maar werd populair in heel Zwitserland en later ook in de Verenigde Staten. Daar deden al snel imitaties van deze vroege ‘strip’ de ronde. (“The Adventures of Mr. Obadiah Oldbuck”). De legendarische duizendpoot Goethe schijnt erg gecharmeerd geweest te zijn door het werk van deze talentvolle schrijver/tekenaar, die hij aanmoedigde verder te gaan.

Tussen de periodes dat drukwerk met loodzetsel en clichés werd opgemaakt en de huidige digitale prepress werkwijze, bestond er ook een tussenfase. Met behulp van dure ‘afwrijfvellen’ van Letraset of Mecanorma hadden ontwerpers de beschikking over alle denkbare letterfonts. Wrijvend met een spatel werden de letters overgezet op papier. Het zo ontstane ontwerp werd vervolgens op films vastgelegd onder een grote reproductiecamera.
Dit deed men op grote schaal in de jaren ’60 t/m ’80 van de 20e eeuw. Met de steeds geavanceerdere mogelijkheden van QuarkXpress en InDesign software viel het doek voor deze specialiteit. Met veel moeite kun je tegenwoordig in de handel nog wel eens afwrijfvellen kopen.

Rond de kerstdagen zijn er regelmatig oude films te zien waarbij de filmmuziek is gecomponeerd door Henry Mancini. Zijn allerbe-roemdste score is het zogenaamde ”Pink Panther theme”. Mancini was uit de jazzwereld voortgekomen en gold in de jaren ’50 en vooral ’60 als dé man voor scores vol glamour, sexy sounds en spannende muziek. Zijn muziek voor de thriller ”Arabesque” is niets verouderd. De allereerste lp (!) die ik begin jaren ’70 kocht was een verzameling van zijn beroemdste tracks.

Toen ruim een halve eeuw geleden het gemiddelde gezin zelden veel meer te zien kreeg dan kunst die ‘iets voor moest stellen’ schilderde de Amerikaanse kunstenaar Mark Rothko (1903-1970) deze intrigerende abstracte doeken op groot formaat. Het doet je niets of je bent er weg van. Nog te zien tot 1 maart 2015 in het Gemeentemuseum van Den Haag.