Als kind had ik de keuze tussen gele, zwarte, blauwe, witte en rode steentjes. Er waren diverse groene grondplaten om op te bouwen, transparante blokjes, langwerpige reclamebordjes, één(!) elektromotortje, wieltjes, raampjes en enkele autootjes. Dat was het wel. Alles in een platte houten kist met vakjes waarin het lastig opbergen was. Een ware uitdaging om met zo weinig middelen iets te scheppen.
Tegenwoordig zijn er duizenden onderdelen, computer aangestuurde apparaatjes en hele StarWars ruimtevloten. Ik had het vroeger zeker eindeloos gevonden, maar toch vind ik het bedenken van eigen vormen belangrijker dan spelen met kant en klare onderdelen. Lego werd zo wel de grootste speelgoedfabrikant ter wereld, zoals de pers onlangs meldde.